ಗಂಜಾಂ.. ಶ್ರೀರಂಗಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಂತಿರುವ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿ.. ಈ ಗ್ರಾಮ ಚಿನ್ನ ಹಾಗೂ ಬೆಳ್ಳಿ ಆಭರಣ ತಯಾರಿಕೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸಿದ್ಧಿ. ಆದರೆ ರಾಜರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಆಭರಣ ತಯಾರಿಕೆಗಿಂತ ಅಂಜೂರ ಹಣ್ಣಿಗೆ ಇದು ತುಂಬಾನೇ ಫೇಮಸ್ ಆಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿನ ಮಣ್ಣಿನ ಗುಣ ಹಾಗೂ ಕಾವೇರಿ ನೀರು ಎರಡೂ ಸೇರಿದ್ದರಿಂದಾಗಿ ಗಂಜಾಂನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಅಂಜೂರ ಅತ್ಯಂತ ರುಚಿಕರವಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಸ್ವಾದ ವಿದೇಶಗಳಿಗೂ ಹಬ್ಬಿತ್ತು ಅಂದರೆ ನೀವು ನಂಬಲೇಬೇಕು.
ಗಂಜಾಂನಲ್ಲಿ ಈಗ ಕುರುಹಿಗಾಗಿ ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯ ಅಂಜೂರದ ಗಿಡಗಳು ಸಿಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ 150ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಅಂಜೂರದ ತೋಟಗಳಿದ್ದವು. ಒಮ್ಮೆ ನಾಲ್ವಡಿ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ಒಡೆಯರ್ ಅವರು ಗಂಜಾಂ ಗ್ರಾಮದ ಮೂಲಕ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅಂಜೂರದ ರುಚಿ ನೋಡಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಮಾರುಹೋಗಿದ್ದರು. ಅನಂತರ ಅವರು ಗಂಜಾಂ ಅಂಜೂರ ಬೆಳೆಯಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡಿದ್ದರು. ನಾಲ್ವಡಿ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ಒಡೆಯರ್ ಅವರ ಆಸಕ್ತಿಯ ಫಲವಾಗಿ ದಿವಾನ್ ಮಿರ್ಜಾ ಇಸ್ಮಾಯಿಲ್ ಅಂಜೂರ ಬೆಳಗಾರರಿಗೆ ತಲಾ 5 ಗುಂಟೆ ಜಮೀನು ನೀಡಿ, ನೀರಾವರಿ ಸೌಲಭ್ಯವನ್ನೂ ಒದಗಿಸಿದ್ದರು.
ಇಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಅಂಜೂರದ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಬಿದಿರು ಬುಟ್ಟಿಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ಮೈಸೂರು ಅರಮನೆಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂಜೂರವನ್ನು ಅರಮನೆಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬರುವುದಕ್ಕೆಂದೇ ಲಕ್ಕಯ್ಯ ಎಂಬುವವರನ್ನು ನೇಮಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ಅವರು ಅಂಜೂರದ ಲಕ್ಕಯ್ಯ ಎಂದೇ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದರು. ವಿಶಿಷ್ಟ ಸ್ವಾದಕ್ಕೆ ಹೆಸರಾದ ಈ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮೈಸೂರು ದೊರೆಗಳು ಅರಮನೆಗೆ ಬರುವ ಇತರೆ ಅರಸರು ಹಾಗೂ ವಿದೇಶಿ ಅತಿಥಿಗಳಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ಈ ಹಣ್ಣನ್ನು ತಿಂದವರು ಮತ್ತೆ ಅರಮನೆ ಬಂದಾಗ ಕೇಳಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಗಂಜಾಂ ಅಂಜೂರ ವಿದೇಶದಲ್ಲೂ ಹೆಸರಾಗಿದೆ.
ಅತ್ತಿ ಹಣ್ಣನ್ನೇ ಹೋಲುವ ಅಂಜೂರದ ಹಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪೌಷ್ಠಿಕಾಂಶಗಳಿವೆ. ಕಸಿ ಗಿಡ ನಾಟಿ ಮಾಡಿದ ಮೂರು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಅಂಜೂರದ ಗಿಡ ಫಲ ಕೊಡಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ವರ್ಷ ಪೂರ್ತಿ ಫಲಕೊಡುತ್ತದೆ. ಕಾಯಿ ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು, ಹಣ್ಣಾದಾಗ ನಸುಗೆಂಪು ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗುತ್ತದೆ. ಹಣ್ಣು ಮಾಗಿದಂತೆ ಅದರಿಂದ ಸಿಹಿಯಾದ ರಸ ಜಿನುಗುತ್ತದೆ.
ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಹಾಗೂ ಪೂನಾ ತಳಿಯ ಅಂಜೂರಗಳು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತವೆ. ಅದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮೂರನೇ ತಳಿಯೇ ಗಂಜಾಂ ಅಂಜೂರ. ಆದರೆ ಈ ತಳಿ ಈಗ ನಶಿಸುತ್ತಿದೆ. ತೋಟಗಾರಿಕಾ ಇಲಾಖೆ ಒಂದಷ್ಟು ಗಿಡಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿರುವುದು ಬಿಟ್ಟರೆ, ರೈತರು ಇದನ್ನು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಹಾಗೂ ನೀರಿನ ಕೊರತೆಯಿಂದಾಗಿ ಗಂಜಾಂ ಅಂಜೂರದ ಸವಿ ಜನರಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ರಾಜರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದ ಗಂಜಾಂ ಅಂಜೂರ ಬೆಳೆಯಲು ರೈತರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಬೇಕಿದೆ. ತೋಟಗಾರಿಕಾ ಇಲಾಖೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ವಹಿಸಿದರೆ ಅಪರೂಪದ ತಳಿ ಗಂಜಾಂ ಅಂಜೂರ ಉಳಿಯಲಿದೆ.
